De inipi/ zweethut en haar ceremoniële principes
Vanmorgen zat ik te mediteren en ik dacht over geven en nemen en over liefde.
In een relatie vergeten we soms dat liefde meer om geven gaat dan om nemen.
En dan gaat het om geven en nemen?
Nemen begint met de N van nee en van noodzaak.
Voel maar even wat je tong doet tegen je verhemelte bij de N.
Stel je voor een wereld zonder nemen.
Deze wereld is gebouwd op nemen.
Stel je voor een wereld of liever gezegd een samenleving gebaseerd op het principe niet van geven en nemen maar van geven en ontvangen.
Kijk dat is het namelijk.
Als we elkaar genoeg zouden geven en als we ons genoeg open stellen om te kunnen en mogen ontvangen dan hoeven we niet meer te nemen. Alleen nog wanneer noodzakelijk.
Daar is ie weer die N.
Waarom doen we ceremonies?
Om dank te geven.
Om te delen.
Om hulp te vragen.
Om te herinneren
Om te herinneren dat het leven een ceremonie is. Om zo zuiver mogelijk door het leven te gaan zonder op onze tenen te hoeven lopen of op andermans tenen ;-)
Het is van belang dat we bij deze dingen stil staan als we naar een ceremonie gaan.
Het is nog beter wanneer dit niet hoeft en dat dit vanzelfsprekend is.
Het is nu eenmaal een wetmatigheid dat wanneer we naar een ceremonie gaan vol verwachtingen en vol verlangens en met een principe veel voor onszelf te gaan halen dat we dan bedrogen uit komen.
De ceremonie zal tegenvallen. De leider van de ceremonie zal krachteloos zijn. En in de zweethut zullen de stenen te koud zijn of te heet. Ik kan nog even zo doorgaan.
Maar dat willen we niet.
Heel simpel: als we naar een ceremonie gaan dan gaan we zoveel mogelijk met een opgewekt gevoel.
De dagen er voor zijn we zeer matig geweest met seks, drugs en alcohol en hebben ons vaak hiervan onthouden, zeker de laatste 24 uur.
We gaan met een gevoel iets van ons zelf te willen geven, zorg te dragen voor elkaar en voor de plek waar we komen.
Maar als je blieft laten we er wel vooral ook lol in houden!
Laten we niet te serieus worden en al wat hierboven staat snel weer vergeten om het leven op Aarde zoveel mogelijk te vieren.
Wees welkom!
Ho Mitakuye Oyasin, Philip Aswind van der Zee, 23 maart 2013, Nieuw Lekkerland
Vanmorgen zat ik te mediteren en ik dacht over geven en nemen en over liefde.
In een relatie vergeten we soms dat liefde meer om geven gaat dan om nemen.
En dan gaat het om geven en nemen?
Nemen begint met de N van nee en van noodzaak.
Voel maar even wat je tong doet tegen je verhemelte bij de N.
Stel je voor een wereld zonder nemen.
Deze wereld is gebouwd op nemen.
Stel je voor een wereld of liever gezegd een samenleving gebaseerd op het principe niet van geven en nemen maar van geven en ontvangen.
Kijk dat is het namelijk.
Als we elkaar genoeg zouden geven en als we ons genoeg open stellen om te kunnen en mogen ontvangen dan hoeven we niet meer te nemen. Alleen nog wanneer noodzakelijk.
Daar is ie weer die N.
Waarom doen we ceremonies?
Om dank te geven.
Om te delen.
Om hulp te vragen.
Om te herinneren
Om te herinneren dat het leven een ceremonie is. Om zo zuiver mogelijk door het leven te gaan zonder op onze tenen te hoeven lopen of op andermans tenen ;-)
Het is van belang dat we bij deze dingen stil staan als we naar een ceremonie gaan.
Het is nog beter wanneer dit niet hoeft en dat dit vanzelfsprekend is.
Het is nu eenmaal een wetmatigheid dat wanneer we naar een ceremonie gaan vol verwachtingen en vol verlangens en met een principe veel voor onszelf te gaan halen dat we dan bedrogen uit komen.
De ceremonie zal tegenvallen. De leider van de ceremonie zal krachteloos zijn. En in de zweethut zullen de stenen te koud zijn of te heet. Ik kan nog even zo doorgaan.
Maar dat willen we niet.
Heel simpel: als we naar een ceremonie gaan dan gaan we zoveel mogelijk met een opgewekt gevoel.
De dagen er voor zijn we zeer matig geweest met seks, drugs en alcohol en hebben ons vaak hiervan onthouden, zeker de laatste 24 uur.
We gaan met een gevoel iets van ons zelf te willen geven, zorg te dragen voor elkaar en voor de plek waar we komen.
Maar als je blieft laten we er wel vooral ook lol in houden!
Laten we niet te serieus worden en al wat hierboven staat snel weer vergeten om het leven op Aarde zoveel mogelijk te vieren.
Wees welkom!
Ho Mitakuye Oyasin, Philip Aswind van der Zee, 23 maart 2013, Nieuw Lekkerland
Geen opmerkingen:
Een reactie posten