Er was eens een kabouter die dacht dat hij een mens was.
Hij bedacht van alles. Denken was zijn grote kracht.
De meeste kabouters leven vanuit hun hart, doen alles met liefde en veel plezier.
Maar zo was onze kabouter niet.
Nee, onze kabouter was een Denk-kabouter.
Hij dacht over alles heel goed na. Hij had diepe denkrimpels in zijn voorhoofd. Hij overpeinsde bijna alles, iedere stap die hij zette.
Zo kwam hij ook geen stap vooruit.
Hij had bijvoorbeeld bedacht dat hij alleen was en dat praten met planten en dieren de grootst mogelijke onzin was. Hij had bedacht dat alles wat je eet dood is. En dat je niet dankbaar hoeft te zijn voor je eten. Hij had bedacht dat zijn rijkdom vanzelfsprekend was en dat hij dat verdiend had. Belachelijk natuurlijk allemaal! Dat begrijpen jij en ik ook wel. Maar onze Denk-kabouter was er wel zo tamelijk van overtuigd.
Hij was er zelfs zo in gaan geloven dat ook iedereen in zijn omgeving was gaan denken dat hij gelijk had. Het ergste was dat hij er zelfs van overtuigd was geraakt dat kabouters en elfen niet bestaan. Ongelofelijk he?
Het verhaal begint nu echt pijnlijk te worden.
De zelfontkenning van deze kabouter ging zo ver dat hij er van overtuigd was geraakt dat het geloof in kabouters, elfen en sprookjes bestreden moest worden.
En wel moest het probleem bij de kern worden aangepakt.
Het onkruid moest bij de wortels worden uitgerukt.
Voor de zelfbewuste kabouter bestaat er natuurlijk helemaal geen onkruid. Want alles wat leeft heeft zijn eigen waarde en plekje in de natuur.
En dat is natuurlijk één van die kabouter-sentimenten waar onze denk-kabouter zich helemaal niet in kon vinden. Onkruid is onkruid. Onzin is onzin, dient bestreden te worden en bij de wortel te worden uitgerukt.
Tijd voor harde actie!
Dus ging onze Denk-kabouter naar het sprookjesfestival.
Natuurlijk kreeg hij daar direct een plekje op het podium. Het was nota bene een kabouter.
En ja daar staat hij dan op het podium:
"Mensen luister! Sprookjes bestaan niet. Kabouters en elfen al helemaal niet. Wat doen jullie hier?! Ga naar huis!
Ga je liever bezig houden met iets serieus, politiek bijvoorbeeld. Nee, wacht even... dat is niet zo'n goed idee. Als ik er over nadenk. Die politici verkopen ook niets anders dan sprookjes.
Eh, ga een boek lezen...nee, geen sprookjesboek, een geschiedenisboek. Nee, doe dat eigenlijk ook maar niet. Want ieder beeld van de geschiedenis is vertekent en verdraaid of op zijn minst een persoonlijke visie en daarmee toch ook weer een sprookje.
Gebruik je linker hersenhelft! Ik weet het, logica, wiskunde, 1 +1 = 2
Ga wiskunde studeren, natuurkunde.
Maar wacht... kwantum mechanica, heilige geometrie. Oh nee, help het zijn allemaal sprookjes.
Het is allemaal waar! We leven in een sprookjeswereld!
Nu weet ik niet of ik verdrietig moet zijn of blij. Mijn hoofd kan het niet bedenken. Mijn hart weet het. Gelukkig mijn hart is altijd vrij en blij.
En boven alles ben ik blij dat ik kabouter ben!"
