Wat een bizarre droom, maar eigenlijk niet. Het kan soms pijnlijk zijn hoe ik mij vergis, hoe weinig ik weet en snap van mijzelf, wie ik ben. Heel mijn inzicht tegenover het koningshuis en mijn houding daar tegenover en waarschijnlijk tegen veel meer autoriteiten dan alleen het koningshuis is vannacht/ vanmorgen door deze droom veranderd. In zekere zin is dit vreselijk, op een andere manier niet, helemaal niet zelfs. Het is een heel-wordingsproces, mijn heel-wordingsproces. Maar op dit moment voelt het nog als zeer pijnlijk.
Gister heb ik een tweede voetreflexbehandeling gehad. Daar heeft het alles mee te maken. Dat heeft het in gang gezet.
Ik kom door de behandeling veel meer in mijn lijf terecht en daarmee in mijn gevoel, in contact met mijn gevoel, mijn diepere gevoelens.
We kunnen niet ontkennen wie we zijn. Mogelijk kunnen we het lange tijd ontkennen. Maar het is bizar. Ik voel dat ik diep van binnen nog altijd die diepgelovige kleuter ben, vol vertrouwen, die kleuter die ik ooit was. Ik was een ietwat eenzame kleuter, een zeer dromerige kleuter en zeker niet ongelukkig.
Ik geloofde wat mijn moeder geloofde en alles wat ze zei. Ik was heel christelijk en natuurlijk dol op het koningshuis, op soldaten en kanonnen, op Nederland en alles wat erbij hoort. Het was een perfecte naïeve droom.
Door mijn jeugd en turbulente leven zijn vele heilige huisjes ingestort. Veel bedrog is mij duidelijk geworden. En opgroeiend in de punktijd is alles bij mij extra aangezwengeld. Mijn vrienden waren de krakers, de blowers, de muzikanten, de new-agers en alles wat verder alternatief is. Velen zijn nog steeds mijn vrienden en velen draag ik nog altijd een heel warm hart toe.
De zelfkant van de maatschappij heb ik een beetje leren kennen. Zo heb ik gezien en weet ik hoe oneerlijk deze wereld voor velen op zijn minst en zachtst uitgedrukt 'ogenschijnlijk' in elkaar zit.
Hier noem ik dat de wereld mogelijk ogenschijnlijk oneerlijk in elkaar zit omdat het mogelijk zo is dat onze goddelijke kern volledig bij machte is/ zou kunnen zijn, dit alles in een ogenblik te veranderen. En dat onze ziel voor deze ervaringen gekozen heeft. Jemig wat een gevaarlijk gedachtegoed is dit. Het zou wel eens een zeer spirituele kernachtige waarheid kunnen zijn. Maar in de handen van een dictator / religieus leider kunnen dit soort overtuigingen vreselijk misbruikt worden.
Hier ligt een onoverbrugbaar gat tussen de innerlijke en de uiterlijke wereld. En ja de uiterlijke wereld is uiterst onrechtvaardig. Maar het bizarre is : we moeten wel geloven in een eerlijke wereld, we moeten onszelf wel een eerlijke wereld voorspiegelen of in ieder geval op zijn minst een wereld waarin we zelf in ons recht staan. En dat doen we min of meer allemaal. Of we nu een criminele dictator zijn of een bijna heilige weldoener, deels sluiten we onze ogen. We moeten dit doen omdat anders het leven onleefbaar wordt.
Een droom maakt in een fractie van een seconde duidelijk wat ik met veel ingewikkelde zinnen, gedachtes en moeilijke woorden niet duidelijk kan krijgen of maar slechts voor een deel.
In mijn droom was ik op een door mij zeer geliefde plek. Ik was in mijn wereld. Buiten kwamen wat koetsen aanrijden ( of reden ze weg?) In een van de koetsen zat koning Willem Alexander en mogelijk ook koningin Maxima. En er waren veel mensen om me heen. Spontaan begon iedereen het volkslied te zingen en ik zong mee uit volle borst. Heel even was er die gedachte, het was meer een fractie van een gedachte: 'Ja maar, ik ben toch een republikein'. Nee het deed er niet toe. Ik zong zelfs deels een tweede couplet: 'Mijn schild en de betrouwe zijt Gij oh God mijn Heer'.... ik geloof dat ik nog een zin verder kwam en een oudere vrouw hielp mij er verder uit. Zij verwonderde zich dat niemand dat couplet kende en ik knikte...
Ik werd wakker en weet dat ik een royalist ben. Het is bizar en pijnlijk ook. Maar ik ben blij dat ik een Nederlander ben en leef in dit bizarre en mooie land. Het voelt heel goed om weer die kleuter in mij te voelen. En wat zowel het koningshuis en de politiek betreft: Ik blijf zeer kritisch toekijken.
Ik ga gewoon verder met mijn leven weer een beetje dichter bij mijzelf.
Philip van der Zee, 10 september 2013, Nw. Lekkerland
