Beste mensen,
De eerste keer dat ik in een zweethut ( 1987 of '88) zat ( na die mooie ruimte die ik moeder noemde ...) waren er drie mannen die indruk op mij maakten.
Het waren Frankie Porter, een kleine Engelsman met een groot hart en een Indiaanse ziel, mijn eerste sweat leraar ( zo zag ik hem)
Hij is niet meer in deze wereld. Toch voel ik dat hij er soms nog is.
De tweede was Jack, hij is ooit geëmigreerd en met een Mic-Mac Indiaanse getrouwd.
De derde was Hands Maal, toen Hans Slow, een naam die hij van Chief Archie Fire Lame Deer had gekregen.
( Ook Sitting Bull werd in zijn jonge jaren 'Slow' genoemd)
Ze zongen alle drie heel hard en Jack het valst :-)
Daarna kwam ik iedere twee weken, met volle en met nieuwe maan... zo begon het voor mij allemaal.
De ene keer was het Hans die het water goot de andere keer Frankie.
Het leven zendt een ieder op zijn pad. Het pad van Hands is minstens zo wonderlijk als het mijne.
Als kunstenaar maakt hij prachtige werken en hangen op tal van plekken over de wereld.
Nog steeds giet hij het water altijd geïnspireerd door de Lakota tradities.
Ik zit jullie al warm te maken maar weet het nog niet 100 % zeker. Maar gister zat ik bij hem in de hut en vandaag hebben we gesproken.
Maar waarschijnlijk doen we twee zweethutten op zondag 18 december.
Een keer giet Hans het water en een keer ik.
Tussendoor hebben we een half uurtje pauze of een klein uurtje.
Een mooie voorbereiding op de 'gekerstende' dagen.
Snel horen jullie meer.
Wie wil er zeker komen?
aanmelden: donderelf@gmail.com
Mitakuye Oyasin
